Jaarlijstjes, wij houden ervan! Wat is er leuker dan aan het einde van het jaar terug te blikken op wat er allemaal voor moois is verschenen? Beter nog: te zien wat veellezers nou echt de moeite waard vonden? De hypes zijn gaan liggen, wat was er de moeite waard en moet je zeker volgend jaar nog gaan lezen? Daarom vroegen we onze gasten van dit jaar wat hun drie favoriete boeken van 2019 waren. Hieronder vind je deel twee. Genoeg inspiratie voor vele fijne leesuren deze kerstvakantie!
De 3 van 2019 van… criticus en journalist GAWIE KEYSER
Marlon James – Black Leopard, Red Wolf
Madeleine Miller – Circe
Margaret Atwood – The Testaments
De 3 van 2019 van… Correspondent Ontcijferen SANNE BLAUW
Jenny Odell – How to do Nothing
Robert Moor – On Trails
Margaret Atwood – The Testaments
De 3 van 2019 van… schrijver en muzikant AUKE HULST
Manon Uphoff – Vallen is als vliegen
Uphoff doet wat vrijwel geen schrijver lukt: het onzegbare zeggen, het onuitsprekelijke trauma van incest temmen met taal.
Robert Macfarlane – Benedenwereld
Uitputtend, stilistisch groots en (no pun intended) diepzinnig boek over alles wat zich onder onze voeten bevindt, en hoe dat samenhangt met de bovenwereld.
Eva Meijer – De grenzen van mijn taal
Scherpe filosofische ontleding van depressie – ook haar eigen – die de troost van herkenning biedt, maar ook iets anders aanreikt: een weg voorwaarts.
De 3 van 2019 van… schrijver JAAP ROBBEN
Manon Uphoff – Vallen is als vliegen
Van deze roman was ik helemaal ondersteboven, binnenstebuiten en diagonaal. Zelden zo’n virtuoos geschreven roman gelezen.
Dorthe Nors – Kaart van Canada
Ik ben een groot fan van haar verhalen. Kleine portretten van mensenlevens en lees je die haastig, dan valt je weinig op. Maar lees je geduldig, dan ontdek je altijd een zin die alles kantelt. Fantastisch!
Edward van de Vendel – Wat je moet doen wanneer je over een nijlpaard struikelt
Dit is Edward vd Vendel op z’n best, je wilt tijdens het lezen de mensen naast je in de trein aantikken om iets voor te lezen. Dit zijn gedichten die je niet alleen voor jezelf wilt houden.
De 3 van….. Correspondent Klimaat en Energie Jelmer Mommers
Rebecca Makai – Een stralende toekomst
Colson Whitehead – De jongens van Nickel
Marijke Schermer – Liefde, als dat het is
De 3 van…….. schrijver Frank Westerman
1) Hasan Nuhanovic – The last refuge
Dutchbat-tolk Hasan Nuhanovic moest in juli 1995 toezien hoe Nederlandse blauwhelmen zijn ouders en broer van de ‘compound’ stuurden, regelrecht in de handen van hun Bosnisch-Servische moordenaars… Samen met mijn collega’s van Querido Fosfor geven we de Nederlandse vertaling (door Roel Schuyt) uit onder de titel De tolk van Srebrenica – het is episch en hartverscheurend.
2) Hans Steketee – De Warnow
Een waargebeurd verhaal naar mijn hart, Hans kan schrijven.
3) Frans Ohm – Darp. Een intiem portret van een dorpscultuur in beweging
Meer dan een koffietafelboek! Een ’fotoroman’, met fotografie van Frans Ohm, schitterend vormgegeven door Renate Boere en – oké ik speel vals – aangevuld met een verhaal van mijn hand.
De 3 van…… correspondent en schrijver Olaf Koens
Michel Houellebecq – Serotonine
Zonder twijfel de sensatie van het afgelopen jaar. Een schrijver die je haat of liefhebt. Ik lees al jaren alles van Houellebecq, het aanschouwen van het meester op het boekenbal dit jaar was een hoogtepunt, al zal dat voor hem anders zijn geweest. Niemand legt genadeloos de vinger op de zere plek van de tijdsgeest als deze Franse misantroop, die als je goed leest met een hoop liefde te werk gaat.
Daniil Charms – Werken
Na het eerdere succes van Bij mij op de maan, een bloemlezing van Russische kindergedichten, is eindelijk het verzameld werk van Daniil Charms in vertaling, in een prachtige dikke uitgave van Van Oorschot. Ik ken de absurdistische, vrolijke, mooie en plagerige kindergedichten, nu is ook het volwassen werk er. Zelden zie je zo snel de hoogte- en dieptepunten van een mens voorbij flitsen in proza waar soms amper greep op te krijgen is. Heel bijzonder!
Arthur van Amerongen – Mijn moeder is gek
Toegegeven, dit boek kwam eind november al uit, maar ik las het pas in januari. De censor in Istanbul leest de boeken die mijn kant op komen goed. Beduimeld kwam dit kleine meesterwerk mijn kant op, en aan de uitgelopen letters te zien heeft zelfs de postbode er bij kunnen huilen. Niemand schrijft als Van Amerongen, zo hard, zo rauw, zo eerlijk. Hij ontziet niets of niemand, niet zijn eigen moeder, niet zichzelf. Zonder twijfel het mooiste boek dat ik het afgelopen jaar las.
